The End

Jaahhhhaaaa mensen ik leef nog en ja ik ben ook alweer een hele tijd terug in Nederland. Afgelopen weken kreeg ik vaker die vraag. Natuurlijk ook logisch als je nooit een afsluitend verhaal hebt geschreven. Deze hebben jullie dus nog van mij tegoed en er is geen beter moment om deze te posten dan de dag voor kerst. Tijdens het uitbuiken of uitbrakken kan er dan worden genoten van het laatste verhaal geschreven door Rob in ‘t Zand himself.

Na volledig opgebroken te zijn door het reizen was ik toe aan rust. Niet teveel nadenken, inspannen en ziek worden. Ik was er klaar mee, vooral nadat ik ook nog eens tyfus had opgedaan in wonderful Ethiopia. Een heftige reis van 4 aaneengesloten dagen bracht mij van de stammen in Ethiopie naar het strand in Kenia. De Mombasa Backpackers opende zijn deuren voor mij. Een giga villa nabij het witte strand, de op expat gerichte shopping mall en natuurlijk de barretjes. Ultiem genieten dat mag ik wel zeggen! Zo stond ik rond 8 uur iedere dag op, vervolgens een paar films kijken en tosties maken (met miss al n klein pilsje), duikje nemen in de zee (met eventueel een klein pilsje) daarna terug naar huis voor meer pilsjes, eten en plezier.
Maar als ervaren reiziger kon ik dit niet langer dan 5 dagen volhouden. De kriebels die kwamen weer :). Een van de redenen om aan het strand mijn reis te beeindigen was het snorkelen. Nu was dit niet erg goed in Mombasa en wilde ik het ergens anders proberen. Op aanraden van de hosteleigenaren zette ik mijn reis voort naar Diani Beach. Een plek met grote, dure 5* hotels, sekstoerisme (nooit gezien, maar ik WALG ervan) en ja nog meer pils. Wederom leuk om het leven van de afgelopen dagen voort te zetten in een andere plaats, maar daar was ik niet voor hier. Helaas was ook het rif hier minimaal aanwezig en vaak dood. Nu denk ik wel dat ik een hoog verwachtingspatroon heb, maar op dergelijke plaatsen zie je wat het effect kan zijn van massatoerisme. Mensen staan op het koraal, kijken niet uit met hun flippers etcetc waardoor het koraal afsterft en daarmee ook vaarwel kan worden gezegd aan het vaak kleurrijke zeeleven.
Vaak is dit rondom eilanden een stuk minder door de moeilijke bereikbaarheid van deze. Veel tijd heb ik met moslims gespendeerd en daarom wilde ik de Ramadan ook niet zomaar aan me voorbij laten gaan. Het mooiste was ook nog dat het suikerfeest in enkele dagen zou plaatsvinden. Deze twee elementen probeerde ik op Wasini Island in vervulling te laten gaan. Een tropisch eiland waar 95 procent van de bevolking islamitisch is. Via een 2 uur lange rit achterop een motor door de jungle kwamen we aan bij een vertrekpunt naar Wasini Island. Vanaf het moment dat ik daar aan kwam werd ik opgenomen door de locals en had ik meteen al een familie gevoel. Ongelofelijk hoe gastvrij ze daar waren. De gehele tijd op het eiland werd ik uitgenodigd en kon ik ‘s avonds aanschuiven bij het avondmaal bij mijn familie. Iedere avond weer een geweldige ervaring! Tijdens de Ramadan wordt er extra lekker gekookt voor de enige dagelijkse maatlijd en dat in een regio waar een echte Swahili cultuur heerst (mmmmm Zanzibar spices en veel vis). Het tweede doel was ik zeker niet uit het oog verloren. Snorkelen zou en moest ik gaan doen. Graag wilde ik ook mijn eigen strandje en dit kon wel geregeld worden via iemand die mijn locale familie kende. Uiteindelijk heb ik daar een week lang op dat eiland gezeten met mn prive strandje en zwembad (zie header foto), het rif, verhukkelijk eten, de locals en het beste van alles, HET Suikerfeest!!! Om half 9 mocht ik aansluiten bij de familie en smullen van de eerste gerechten. Vervolgens de hele dag in het dorp bezig om ‘s avonds wederom weer urenlang eten. Het gevoel dat ik daar kreeg was weer een overtreffende trap van gastvrijheid. Werkelijk waar, jullie hebben dit al meerdere malen mogen lezen, maar tja zelfs in de laatste dagen van mijn reis mocht het nog een stapje intenser zijn .
Ondanks de heerlijke tijd op het eiland had ik niet echt de tijd genomen om uit te rusten. Terug naar Diani Beach dus! In mijn vorige verhaal hebben jullie ook kunnen lezen over mijn schilderij dat ik gekocht heb. Deze kunstenaar had ook een expositie in een super deluxe hotel in Diani Beach. Tijdens de rondleiding vernam ik dat je voor 12 euro een hele dag kon genieten van cocktails, het zwembad en de sauna’s. Een dergelijk iets hoef je mij dan niet 2x te laten vertellen. Bij terugkomst in het dorp na Wasini lag ik na een uurtje alweer aan het zwembad haha. Terwijl ik mijn tentje een paar 100 meter verderop opgezet had kon ik hier voor een prikkie genieten van alle luxe. Aangezien ik het er goed van had genomen was het opstaan de volgende dag vrij lastig. Het mooie is dan wel dat je in een nagenoeg lege bar, genaamd the Forty Thieves, op het hagelwitte strand mag genieten van de full monty. Een zeer uitgebreid engels ontbijt dat 4 dagen lang iedere ochtend mijn buikje heeft mogen vullen.
Maar mensen aan alles komt een eind en ook ik was er klaar voor. Fijn terug naar mijn familie en vrienden, de beschaving en ja een baan. Via Nairobi, Istanbul terug naar Nederland in 2 dagen. Gelukkig met baggage, want die was op het nippertje na gestolen op het vliegveld!
Eenmaal terug in Nederland kon ik meteen door naar het jaarlijks matenweekend. Niet geschoren en wel kreeg ik drie dagen lang nog meer pils, raadsels, ongezond eten en paintballs voor mn kiezen. De organisatoren hadden er weer een mooi georganiseerd zooitje van gemaakt ;).
Nu drie maanden na het einde kijk ik er met een zeer voldaan gevoel op terug. Het doel om de cultuur op te snuiven is driedubbel en dwars behaald. Af en toe is het heel erg zwaar geweest, maar ook dit wilde ik. Lekker door het slijk gaan en denken waarom ik het eigenlijk allemaal het aan doen was, is me goed gelukt hahaha. Maar ja dames en heren ik heb wel weer heel veel mooie landen en culturen mogen ervaren. Aan de hand van mijn aantekeningen en google maps heb ik paar berekeningen gemaakt. Totaal heb ik 636 uur in voertuigen (lees: jeep, taxi, bus, lift, motor, fiets en boot) mogen spenderen die mij 29300 kilometer verder hebben gebracht! Additioneel heeft het vliegtuig mij ook nog eens 22700 kilometer verder geholpen. Het aantal mensen dat ik ontmoet heb, die me uitgenodigd hebben voor te slapen, eten of drinken etcetc is onmogelijk te tellen. Over een ding ben ik zeker:

Het was een geweldige ervaring waar ik nog steeds kriebels van krijg als ik er aan terugdenk!

Bedankt voor al jullie reacties. Echt heel erg leuk om te lezen :).

Fijne feestdagen!

Dikke kus.